BAŞLANGIÇ ZİHNİ

Burdaki günler çabuk geçmeye başladı. Artık hocalık eğitimi başladı. Herşeyi sil baştan yeniden öğreniyorum gibi hissediyorum, ve eski alışkanliklarımı hissetmek ve yeniden kendimi o ilkliğe davet etmek hem bazen zor hem de bir o kadar rahatlatıcı ve özgürleştirici bir deneyim…Akşamları meditasyon ve sessizliği de artık günlerimize ekledik.. Günler çok çabuk geçiyor gibi geliyor: Hislerimizle başbaşa kalaraktan… Ve bütün bunların içinde bütünlüğü dinlemeye tanık olaraktan… Küçükken hep bir şarkı mırıldanırdım fransızca: “J’ai confience en vie, hayata guveniyorum”diye. Belki bunu söylemeye bile gerek yok,çünkü telafuz ederken bile bir soru işareti var, sadece hissetmek ve o hissettiğine güvenmek ve bilinmeyene izin vermek…